Ogniem i Mieczem - By Fire and Sword

Mea culpa, tym razem ja nie w formie. O manewry mi chodziło. Poprawione

Parę myśli po ostatniej i wielu poprzednich bitwach:

1) Miarka: twój przyjaciel. Nie bójmy się bawić w małego geodetę i precyzyjnie wymierzać zasięgu wrogich szarż, ruchów i strzałów. Walki wręcz z dowolnym oddziałem RONowskiej jazdy raczej nie wygramy, więc warto tak ustawiać swoje jednostki, by do walki nie mogło dojść, lub by doszło do niej jak najpóźniej (a w międzyczasie starać się maksymalnie ostrzelać wroga).

2) Duży dystans do przeciwnika może przełożyć się na to, że będzie on musiał do nas dojść, by zadać straty. A to może wydłużyć jego linie dowodzenia i utrudnić dowódcom wydawanie rozkazów. Dlatego też polecam oddalenie się od wroga.

3) Teren to kolejne punkty siły w naszej rozpisce. Wydaje mi się, że głównym zagrożeniem dla Szwecji jest agresywna kawaleria z ruchem dodatkowym 20 cm. Na szczęście możemy trochę obniżyć jej szybkość, korzystając z terenu. Standardowy sposób to trzymanie kawalerii w środku pola ze zbożem, co ogranicza potencjał ofensywny przeciwnika. Ale po ostatniej bitwie gorąco zachęcam do zwiedzania zagajników (zwłaszcza piechotą i spieszonymi dragonami) oraz obsadzania szczytów wzgórz, lub choćby ustawiania się za wzgórzem. Każdy z tych terenów znacznie skraca zasięg ruchu wrogiej kawalerii oraz daje nam pewne bonusy do walki wręcz. Stojąc naszymi oddziałami w otwartym terenie praktycznie wystawiamy je na rzeź. Dlatego warto wystawiać w nim jedynie twarde przynęty z pancerzem 6.

4) Ostatnio spróbowałem numeru z mobilną lekką artylerią. Zazwyczaj wystawiałem ją z obroną, by wypaliła 2 razy na turę. Ale warto czasem przydzielić jej rozkaz ruchu, by ustawić ją w bardziej dogodnym miejscu i efektywnie wydłużyć zasięg jej strzału.

Powyższe pomysły dotyczą głównie grania Oddziałem wydzielonym. Niemniej jednak kruchość kawalerii jest uniwersalnym szwedzkim problemem.

Nie gram Szwecja ale durzuce też swoje dwa grosze.
Rozwijając myśl Gerwaza:

Przyjacielem Szwecji są pola. Ale najlepiej te uprawne a nie orne.

Dają oslone piechocie.
Ale co waznieksze odbierają impet kawalerii wroga i nie negują słabej za szyk rozproszony.
Rajtarie przyjmując uderzenie powinna też liczyć na drugą turę walki (dlatego warto mieć rozkazy na utrzymanie swoich w ryzach)
Doświadczenie mi mówi, że coprawda pierwsza runda należy do RON to jednak druga potrafi skończyć się fiaskiem.

Dobrym terenem są też wszelkie bagna i jeziora (pozwalają prowadzić ogień a bardzo skracają linię szarż wroga - ciężej okrążyć Szwedów)

Lasy zagajniki też są bardzo dobre. Najlepiej jak dziele stół na fragmenty. Szwedzi grają blisko siebie i nie pałac rozkazów na szarżę nie muszą borykać się z wiecznie brakującymi rozkazami.

Należy pamiętać o porządkowaniu jednostek (Szwedzi mają na to buffor)

Podsumowując, dobrze zagrani Szwedzi są jak czołg ciężko ich złamać.

Jeśli Szwecja jest jak czołg, to tylko taki z pancerzem z jednej strony. Musimy się sporo namęczyć, by wróg nie uderzył nas w sposób, który uniemożliwi nam przetrwanie scenariusza.

Gdybym miał wybierać armię jeszcze raz to pewnie wziolbym Szwedów

Naprawdę nie wybaczają bledow.. za to dobre prowadzenie są prawdziwym monolitem

To jest jedna z tych rzeczy, które są trochę słabe w OiM, ale niestety trudno to zrobić w praktyce, w sensie brak pełnego mierzenia wszystkiego. Wyobrażacie sobie starcie i dowódcę wydającego wytyczne: a teraz ustawcie się 238m od tamtego oddziału (taki odpowiednik to ja ustawiam się 20,05 cm od tej jednostki ). Niestety brak mierzenia w np. w Warhammerach starych powodował, że ludzie cudowali, mierzyli palcami, albo innymi elementami, żeby tylko mieć to co chcą

Dlatego podobała mi się propozycja, z którą wyszedł chyba gdzieś Krajarek, żeby na dużych bitwach (dywizje, itp. te bardziej dla funu) ograniczyć mierzenie i zgadywać

(sorry za oftop)

Jeśli czołg to z potężnym działem, ale bez wiezy, zamontowanym w kadlubie

Pola - 2x 30cm. Bez tego dosłownie nie ma co wychodzić z domu. Kupno wycieraczki kokosowej z Ikei to podstawa xD

SWE mają duży potencjał. Problem jest w momentach, w których musimy przeć do przodu, ale jednocześnie nie możemy sobie pozwolić na rozkaz Ruch bo ew. Szarża przeciwnika nas mocno zaboli.

Zaczynającym Szwedom na start polecalbym chyba Horna. Duży i mocny podjazd (o ile nie zaczniemy sie łamać). Bardzo uniwersalny - zdobędziemy i obronimy wioskę, z przeprawa powinno być podobnie. Jeśli przeciwnik wybiera Opóźnienie przeciwnika - bardzo dobrze. Bliższe wzgorze spokojnie zmasakrojemy kartaczami, drugie raczej tez zdążymy dojechać. Jeżeli mamy czymś próbować wyjeżdżać to chyba tylko adelsfaną (tak wiem ze sie liczą jako jedna podstawka, ale przeciwnik musi wydzielic jakis oddzial aby ich pilnować/ zlikwidować, a jeśli wyjada to przeciwnik nie dostaje 2 małych punktów) i dowódcą. Wg mnie Horn jest też jednym z niewielu pojazdów, które mają szanse obronić dwie strefy furażu.

Wasza dyskusja aż mnie zachęciła żeby spróbować następny turniej na

A mnie, aby rzucić wyzwanie Szwedowi

Jak wszyscy wiemy, starcie zaczyna się już w domu, gdy przygotowujemy rozpiskę. Ostatnio zrobiłem mały eksperyment, i tworząc rozpiskę Oddziału Wydzielonego zrezygnowałem z małego dowódcy. Obniżyło to siłę podjazdu do 9.
W trakcie starcia z podjazdem defensywnym (cesarski posterunek) okazało się to być bardzo trafioną decyzją. Siły podjazdów były równe, co pozbawiało przeciwnika możliwości wzięcia scenariusza "Obrona wioski".

Stąd wskazówka - obniżać koszt podjazdu, jak to tylko możliwe, ale raczej bez zmniejszania jego bezpośredniego potencjału bojowego (zadawania i przyjmowania obrażeń). Tani podjazd własny chroni nas głównie przed niekorzystnymi scenariuszami, a przy odrobinie szczęścia pozwoli wybrać nam właściwy scenariusz. Niestety oszczędności można robić głównie na dowódcach.