1. KADRA DOWÓDCZA
Na skuteczność armii szwedzkiej bez wątpienia miały wpływ wysokie walory bojowe kadry oficerskiej. Najwyższym dowódcą armii szwedzkiej był król. Podlegali mu feldmarszałkowie, którzy w zastępstwie króla dowodzili dużymi zgrupowaniami wojsk. Niżej w hierarchii stali generałowie, dowodzący zgrupowaniami kilku-kilkunastu regimentów. Regimentami dowodzili pułkownicy lub generałowie, za tych ostatnich w polu dowodził z reguły podpułkownik, rzadziej major.
2. RAJTARIA - REGIMENTY KRAJOWE
Rajtaria to podstawowa formacja jazdy w armii szwedzkiej oraz autoramencie cudzoziemskim RON. Rajtarzy w tym okresie zazwyczaj nie używali uzbrojenia ochronnego a jedynie skórzanych koletów i kapeluszy. Na ich uzbrojenie składała się para pistoletów oraz pałasz. Rajtarzy stosowali zależnie od sytuacji taktykę karakolu lub uderzenia na broń białą. W kampaniach polowych rajtaria wsparta przez dragonów odgrywała kluczową rolę.
3. RAJTARIA ? REGIMENTY NAJEMNE
Rajtaria to podstawowa formacja jazdy w armii szwedzkiej oraz autoramencie cudzoziemskim RON. Rajtarzy w tym okresie zazwyczaj nie używali uzbrojenia ochronnego a jedynie skórzanych koletów i kapeluszy. Na ich uzbrojenie składała się para pistoletów oraz pałasz. Rajtarzy stosowali zależnie od sytuacji taktykę karakolu lub uderzenia na broń białą. W kampaniach polowych rajtaria wsparta przez dragonów odgrywała kluczową rolę.
Opancerzeni rajtarzy
Opancerzeni rajtarzy z arkebuzami
4. PIECHOTA - REGIMENTY KRAJOWE
W przededniu wybuchu wojny z 1655 piechota ?milicji JKM? składała się z 15 szwedzkich i 9 (lub 7, zależnie od źródeł) fińskich regimentów pieszych, znanych pod nazwą prowincji, w której były zaciągane na zasadzie powszechnego poboru. Kompanie piechoty składały się z pikinierów i muszkieterów ? zazwyczaj w stosunku 1:2. Preferowano przede wszystkim walkę ogniową - strzelano najczęściej salwami z jednego szeregu wykonując kontrmarsz. Gdy zaś chciano zwiększyć siłę ognia, strzelały jednocześnie dwa lub trzy szeregi.
5. PIECHOTA - REGIMENTY NAJEMNE
Piechota najemna zaciągana była przede wszystkim z Niemców, zdarzały się jednak i ochotnicze regimenty najemne złożone ze Szkotów czy innych narodowości. Z zasady ok. 2/3 oddziału stanowili muszkieterowie. Uzbrojenie piechoty zaciężnej był podobne jak narodowej, chociaż było znacznie mniej zunifikowane. Zależało głównie od treści kapitulacji ale także od tego jakie faktycznie uzbrojenie udało się zgromadzić właścicielowi oddziału lub jakich ludzi zaciągnąć pod swój sztandar.
6. DRAGONIA
Dragonia jako "konna piechota", była idealna formacją wsparcia dla jazdy szwedzkiej. Kompania najemna składała się z 18 oficerów i 100 szeregowców, najczęściej spotykamy 4 - kompanijne szkwadrony lub 8 - kompanijne regimenty. Dragoni ubrani byli podobnie do muszkieterów w wamsy i pludry na głowach nosili kapelusze. Do walki używali prostych mieczy lub pałaszy, jednak ich główną bronią były krótkie muszkiety. Nie stosowali uzbrojenia ochronnego. Główna zaletą formacji była jej mobilność - mogła towarzyszyć kawalerii w przemarszu, po czym spieszyć się i wesprzeć ja ogniem.
7. ARTYLERIA SZWEDZKA
